Misie.com.pl

Miś Uszatek

Miś Uszatek

Przez: Magdalena w kategorii: opublikowano: luty 15, 2016

 

Miś Uszatek – to uwielbiana przez dzieci postać stworzona w 1957 roku przez pisarza i poetę Czesława Janczarskiego oraz grafika Zbigniewa Rychlickiego. O jego przygodach dzieci mogły dowiedzieć się najpierw z dwutygodnika „Miś”, którego Czesław Janczarski był założycielem, następnie z kilku książek serii wydanych przez wydawnictwo Nasza Księgarnia (Nowi Przyjaciele Misia Uszatka, Gromadka Misia Uszatka, Przygody i wędrówki Misia Uszatka). Wszystkie książki ilustrowane były przez Zbigniewa Rychlickiego oraz tłumaczone na języki obce.

Prawie dwadzieścia lat później w 1975 roku łódzkie Studio Małych Form Filmowych Se-ma-for rozpoczęło produkcję lalkowego serialu dla dzieci opowiadającego o przygodach Uszatka. Misiowi głosu użyczył, będąc także narratorem całej opowieści, znany polski aktor Mieczysław Czechowicz. Wyśpiewał on również najbardziej znane rozpoczęcie i zakończenie wśród polskich dobranocek :

 

Na dobranoc – dobry wieczór
miś pluszowy śpiewa Wam.

Mówią o mnie Miś Uszatek, bo klapnięte uszko mam.
Jestem sobie mały miś, gruby miś,
znam się z dziećmi nie od dziś.

 

 

Słowa do piosenki napisał Janusz Galewicz, a muzykę skomponował Piotr Hertel.
W szybkim tempie powstawały kolejne odcinki. Do 1987 roku powstały aż 104 filmowe przygody misia.

 

Misia pokochały przedszkolaki. Z jednej strony przypominał misia – maskotkę, którą każde dziecko miało w domu, a z drugiej – miał grono przyjaciół, wiele przygód i… chodził do przedszkola.
Filmowe przygody Uszatka uwielbiane były – i są nadal – przez dzieci w aż dwudziestu dwóch krajach, na przykład w Finlandii, gdzie dzieci do dziś mogą raz w tygodniu oglądać przygody Uszatka, a właściwie – po fińsku „Nalle Luppakorva”.

 

 

Osiemnastocentymetrową lalkę Misia Uszatka dzisiaj można obejrzeć m.in. w Muzeum Dobranocek w Rzeszowie, a pozostałe znajdują się oczywiście w Se-Ma-Fo-rze oraz w muzeum w Łodzi. Niestety z wyprodukowanych na potrzeby serialu stu lalek Misia do dziś pozostały prawdopodobnie cztery.

 

Pora na dobranoc,
bo już księżyc świeci.
Dzieci lubią misie,
misie lubią dzieci.

Miś Colargol

Przez: Magdalena w kategorii: opublikowano: luty 15, 2016

Miś Colargol – bohater serii filmów animowanych Przygody Misia Colargola wyprodukowanych w latach 1967–1974 przez wytwórnię filmową Se-ma-for.
Postać stworzyła francuska pisarka Olga Pouchine (płyty, książeczki, słuchowiska) w latach 50. XX w. Dzięki staraniom francuskiego producenta Alberta Barillé (twórca takich seriali jak „Był sobie człowiek” czy „Były sobie odkrycia” w firmie Procidis) na przełomie lat 60. i 70. w wytwórni Se-ma-for w Łodzi powstał serial lalkowy. Kierownikiem artystycznym, współautorem scenariusza oraz autorem scenografii jest Tadeusz Wilkosz. Muzykę do serialu skomponowali Mireille (odc. 1-27) i Jean Michel Defaye (odc. 28-53).

 

Kim jest miś Colargol? Jest małym misiem, uwielbiającym psoty zamiast nauki. Jego marzeniem jest śpiew, jednak jego śpiewanie daleko odbiega od normalnego śpiewania. Dopiero wizyta u króla ptaków odmienia jego los i dzięki zaczarowanemu fletowi jego głos staje się czysty i przejrzysty jak u słowika. Miś nie zdaje sobie sprawy, że jego piękny głos stanie się dla niego przekleństwem przez które to wyląduje w cyrkowej klatce. Jednak od czego ma się przyjaciół.

Inspiracją wyglądu Misia Colargola, okazał się Jaś – syn Tadeusza Wilkosza.

„Któregoś dnia zobaczyłem mojego Jasia, jak wybiega z lasu: zaróżowiony nosek, odstające uszka, grzywka spadająca na czoło. Pomyślałem, że tak powinien wyglądać Colargol!” – opowiada Pan Wilkosz.
Pierwszy odcinek przygód misia „Poranek Misia” powstawał … rok. „Miałem na głowie dosłownie wszystko – produkcję, reżyserię, scenografię, rysunki i animacje„. – opowiada Pan Wilkosz. – „Pomyślałem, że jeśli tak dalej pójdzie, to życia mi nie starczy na zrobienie serii (która miała ostatecznie 53 odcinki – przyp. autora). Dokonałem więc czegoś, co w tamtych czasach w Polsce było zupełną nowością: zaangażowałem do współpracy przy bajce innych filmowców, niezależnych twórców„.

Bajka ta ujrzała swoje światło dzienne w 1969 roku. Prostota, świat pokazany bez przemocy (no poza małymi wyjątkami w cyrku) oraz bardzo ładne piosenki to atuty tej bajki.

Przez 14 lat powstawały kolejne odcinki i produkcja nie szła tak jak po maśle. Chłopiec, który śpiewał piosenki do Colargola w ciągu całej tej produkcji przestał być dzieckiem i jego głos zmienił się. Jednak największym problemem okazało się futerko misia.

„Umowa z francuskim producentem była taka, że jeśli pierwsza seria bajki spodoba się w Polsce, to będziemy kręcić dalsze odcinki. Nie myślałem aż tak daleko w przyszłość. Poszedłem do sklepu i kupiłem tylko tyle pluszu, żeby było na futerka dla Colargola do odcinków w pierwszej serii„. – opowiada Pan Wilkosz – „Gdy okazało się, że seria o Colargolu ma być przedłużona, pojechałem dokupić pluszu. Ale okazało się, że w sklepie już go nie ma, bo zamknęli fabrykę. Następne 14 lat mojego życia upłynęło mi pod hasłem szukania materiałów na futro dla Colargola, żeby było jak najbardziej podobne do tego pierwotnego. Często jeździliśmy wtedy do Francji, aby załatwiać różne sprawy związae z produkcją. Po obowiązkach moi koledzy zwiedzali miasto, tamtejsze knajpy i kabarety, a ja… latałem po sklepach w poszukiwaniu kolejnej, wiarygodnej wersji futerka. Ale udało mi się ubrać wszystkie sto trzydzieści misiów, bo tyle w sumie lalek zagrało Colargola„.

I tak w ciągu 17 lat wyemitowano 53 odcinki a później z niektórych odcinków zmontowano jeszcze filmy pełnometrażowe i tak powstały: „Colargol na Dzikim Zachodzie” (1976), „Colargol zdobywcą kosmosu” (1978), „Colargol i cudowna walizka” (1979).

Przygody Misia Colargola były pokazywane w kilkudziesięciu krajach. – „Sprytny francuski producent sprzedawał go pod innym tytułem, nie informując nas i cała kasa szła do jego kieszeni” – śmieje się dziś Wilkosz. I tak m.in. w Stanach Zjednoczonych miś ten nazywał się Barnaby, w Kanadzie – Jeremy a w Izraelu – Kolorgal. Jednak np. porównując piosenkę misia polskiego i amerykańskiego jest coś nie tak … zapewne nie chcielibyście, aby nasz miś śpiewał tak jak amerykański.

Kubuś Puchatek

Przez: Magdalena w kategorii: opublikowano: luty 15, 2016

Kubuś Puchatek (ang. Winnie-the-Pooh)  – postać z literatury dziecięcej stworzona przez brytyjskiego pisarza A.A. Milne’a.
W pierwszej książce o Kubusiu Puchatku wydanej 14 października 1926 roku pojawiły się takie postacie jak: Prosiaczek, Królik, Kłapouchy, Sowa Przemądrzała, Mama Kangurzyca i Maleństwo oraz Krzyś (którego pierwowzorem był syn autora).

Pochodzenie imienia
Podobnie jak i wiele innych postaci z książek Milne’a, Kubuś Puchatek został nazwany imieniem jednej z zabawek Christophera Robina Milne’a (1920-1996), syna pisarza. Z kolei pluszowa zabawka Christophera została nazwana tak od imienia niedźwiedzicy Winnipeg będącej żywą maskotką kanadyjskiego wojska z Korpusu Weterynaryjnego Kanady. Została kupiona za 27 dolarów przez porucznika Iana Gary’ego w miasteczku White River w Ontario, gdzie dziś znajduje się pomnik misia. W październiku 1914 r. została przewieziona do Wielkiej Brytanii. Postanowiono pozostawić ją w londyńskim ogrodzie zoologicznym. Zdechła 12 maja 1934. W 1924 roku Alan Milne pierwszy raz przyszedł do zoo z czteroletnim synem Christopherem, który bardzo polubił Winnie. Trzy lata wcześniej Milne kupił w domu handlowym Harrods i dał synowi na jego pierwsze urodziny pluszaka firmy „Alfa Farnell”.

Polskie tłumaczenia
Najstarsze i wciąż najbardziej popularne tłumaczenie obu Kubusiów (jak i Wierszy) jest autorstwa Ireny Tuwim. Istnieje też nowszy przekład Kubusia, pod tytułem Fredzia Phi-Phi, autorstwa Moniki Adamczyk-Garbowskiej (wydawnictwo Lublin 1986, nakład 100 000 egz.) – kontrowersyjny przekład tytułu uważany jest przez jego zwolenników za bliższy oryginałowi.
W tłumaczeniach Kubusia Puchatka na język polski, występuje problem określenia jego płci. Irena Tuwim rozumując, że nie da się przełożyć imienia tak, by sprawa jego pochodzenia i rozumienia była jasna dla polskiego czytelnika, ochrzciła misia imieniem Kubuś. Monika Adamczyk we Fredzi Phi-Phi podobnie jak Milne, nadała imię żeńskie męskiemu misiowi, konsekwentnie stosując formy męskie.

Tatty Teddy

Przez: Martyna w kategorii: opublikowano: luty 5, 2016

Tatty Teddy- historia misia z niebieskim noskiem

Historia Misia Tatty, sympatycznego małego misiaczka, napisana przez Mike’a Payne:

W 1987 roku w małej     wiosce niedaleko       Arundel wyburzono dom. Wszystkie niepotrzebne śmieci wyrzucono na wysypisko. Znalazł się tam też mały brązowy miś. Nieszczęsny miś leżał wiele tygodni pomiędzy rupieciami… Nastała mroźna zima. Jeziora i rzeki pokrył lód. Biedny miś był przyciśnięty starym materacem i nie mógł się poruszyć. Zaczął marznąć, bo wokół było bardzo zimno. Jego nosek z zimna stał się niebieski, a brązowe futerko spłowiało… I leżałby tam niedźwiadek do dziś, gdyby nie mała dziewczynka, która go dostrzegła. Wyciągnęła biedaka spod śmieci, otrzepała z kurzu i od razu go pokochała.
Bo przecież nawet zniszczony miś ma swój urok! Jego szare futerko i niebieski nosek  sprawiły, że stał się niepowtarzalny.

Dziewczynka zabrała misia do domu. Potrzebna mu była natychmiastowa pomoc. Babcia załatała poszarpane szare futerko, zszyła rozpruty brzuszek. Dziewczynka nazwała go „Misiem Brudaskiem” (Tatty Teddy). Wiele lat później Tatty Teddy stał się symbolem przyjaźni i miłości. Na całym świecie ma swoich wielbicieli J.

Pierwsze pluszowe misie Tatty Teddy
zostały wyprodukowane w 2000 r. przez firmę
Carte Blanche Greetings z Wielkiej Brytanii, która wcześniej, 1995 roku stworzyła kartki z podobnymi misiami. Kolekcja nosi nazwę „Me to You”.

Troskliwe Misie

Przez: Martyna w kategorii: opublikowano: luty 5, 2016

Troskliwe misie (ang. The Care Bears, 1985-1988) – amerykańsko-kanadyjsko-francuski serial animowany opowiadający o przygodach sporej ilości misiów. Polska premiera odbyła się 24 grudnia 1992 roku na TVP1 w ramach wieczorynki.

Postacie troskliwych Misiów zostały stworzone w 1981 w firmie American Greetings, ale nie były sprzedawane jako zabawki i inne produkty aż do 1983.

Troskliwe Misie to grupa uroczych, futrzanych przyjaciół, z których każdy ma specjalną misję. Troskliwe Misie pomagają nauczyć ludzi jak troszczyć się, dbać o drugiego człowieka, każdy miś ma na brzuchu jasno pomalowany obrazek, pokazujący światu o jaką dziedzinę troszczenia się każdy z nich dba.

W chmurkowym domku zwanym Care-a-lot (Troszcz się bardzo), Troskliwe Misie uczą się nawzajem jak się troszczyć. Czasami magicznie przeprowadzają do Care-a-lot dziecko, które ma wyjątkowe zmartwienie związane z troszczeniem się. W ten sposób Troskliwe Misie potrafią lepiej nauczyć dzieci niezbędnych cech, które posiada troskliwa osoba. Czasami również, Troskliwe Misie muszą pospieszyć na Ziemię, aby pomóc złagodzić kryzys w dbaniu i troszczeniu się między ludźmi. Gdziekolwiek Troskliwe Misie będą i cokolwiek będą robić, w swój mięciutki i zabawny sposób, zawsze dzielą swój specjalny dar troszczenia się, z każdym kogo napotkają na drodze.

Trzy Misie

Przez: Magdalena w kategorii: opublikowano: luty 5, 2016

Trzy misie

(1982–1986, 2000–2003)

– polsko-austriacki serial animowany, wyprodukowany przez Se-ma-for przy współpracy z Apollo Film Austria, oparty na kanwie opowiadań Margarete Thiele. Film opowiada o przygodach trzech pluszowych misiów: Kuby, Misi i Bartka. W pierwszej serii bohaterowie szukali córki i dwóch synów sołtysa, którzy zostawili misie w lesie. W drugiej trafiają przypadkiem do rezerwatu przyrody. W 1990 roku powstał film Niezwykłe przygody pluszowych misiów zmontowany z odcinków 14-26.

25 listopada 2012 roku na szlaku Łódź bajkowa odsłonięto rzeźbę Trzech misiów

^.

Czasopismo „Miś”

Przez: Martyna w kategorii: opublikowano: luty 4, 2016

  

Czasopismo „Miś” – miesięcznik dla dzieci w wieku przedszkolnym, założony w 1957r.

Było to pierwsze po wojnie czasopismo dla dzieci. Pierwszy numer ukazał się 15 lutego 1957r.
Dla „Misia” Czesław Janczarski pisał opowiadania o Misiu Uszatku, a Zbigniew Rychlicki narysował postać tego sympatycznego bohatera, o którego przygodach powstał później animowany serial telewizyjny „Miś Uszatek”. Przez wiele lat redaktorem naczelnym była Barbara Lewandowska, autorka książek dla dzieci.
W czerwcu 2010 ukazał się ostatni numer „Misia” w związku z malejącą czytalnością miesięcznika.